Κινητοποίηση Μαλακών Μορίων με Ειδικό Εξοπλισμό (IASTM Technique)

Η τεχνική IASTM (Instrument Assisted Soft Tissue Mobilization) είναι
μια απλή, μη επεμβατική μορφή θεραπείας, με χειρισμούς που στοχεύουν
στην κινητοποίηση της περιτονίας και των μαλακών μορίων του
ανθρώπινου σώματος.

Γράφει ο Μανώλης Κλουβάτος 
- Φυσικοθεραπευτής PT,OMT -

Με τον όρο μαλακά μόρια εννοούμε όλους τους ιστούς του σώματος που
βρίσκονται γύρω από τα οστά (Ινώδης ιστός, Λιπώδης ιστός, Μυϊκός
ιστός, Αγγειακός ιστός και περιβλήματα Νευρικού ιστού).

Η τεχνική IASTM γίνεται όλο και πιο δημοφιλές αυτές τις μέρες τόσο
στους επαγγελματίες υγείας όσο και στους ασθενείς λόγω της
αξιοσημείωτης ασφάλειας και αποτελεσματικότητάς της. Οι τεχνικές
αυτές μπορεί να εφαρμοστούν είτε μόνες τους είτε σε συνδυασμό με
συμπληρωματικές ασκήσεις και πρόσθετες μεθόδους (Baker et al., 2013).
Χρησιμοποιούνται συνήθως εργαλεία ανοξείδωτα από χειρουργικό
ατσάλι για τη μηχανική διέγερση των δομών των μαλακών μορίων, για
την ανακούφιση του μυοσκελετικού πόνου και της δυσφορίας και για τη
βελτίωση της συνολικής κινητικότητας και λειτουργίας. Με άλλα λόγια,
IASTM είναι ένας κοινός όρος που περιγράφει τη χρήση μιας σειράς
εργονομικά σχεδιασμένων εργαλείων που επιτρέπουν στους θεραπευτές
να αξιολογούν, να ανιχνεύουν και να αντιμετωπίζουν τον πόνο, τον
τραυματισμό και τη δυσλειτουργία των μαλακών μορίων (Cheatham et
2016).

Οι τεχνικές μαλακών μορίων εφαρμόζονται σε σημεία ιστικών
βραχύνσεων και περιτονιακών προσκολλήσεων βελτιώνοντας άμεσα τη
λειτουργικότητα της περιοχής.

Κάποιες από τις θεραπευτικές επιδράσεις τις τεχνικής αυτής είναι:
 Διαχωρισμός και απελευθέρωση ενώσεων μεταξύ των ιστών
 Ενίσχυση του αναβολισμού των συνδετικών ινών (ίνες
κολλαγόνου)
 Ανάκτηση ελαστικότητας των συνδετικών ιστών και μυϊκών ινών
 Αύξηση θερμοκρασίας του δέρματος
 Διευκόλυνση των αντανακλαστικών αλλαγών σε χρόνια
λανθασμένα μυϊκά πρότυπα
 Αύξηση μυοτατικού αντανακλαστικού και ενίσχυση του
νευρομυϊκού ελέγχου των αρθρώσεων

 Αύξηση της παραγόμενης τάσης σε μια ή περισσότερες αρθρώσεις
 Καλύτερη θρέψη μέσω αύξησης της αιματικής ροής προς την
περιοχή
 Βελτίωση της λεμφικής κυκλοφορίας και της φλεβικής
επαναφοράς
 Αύξηση της κυτταρικής δραστηριότητας (ινοβλαστών)
 Μείωση του πόνου και του μυϊκού σπασμού μέσω
νευροφυσιολογικών προσαρμογών
 Αποκατάσταση της εμβιομηχανικής λειτουργίας των αρθρώσεων
μέσω της ‘‘λύσης’’ των περιορισμών και των συμφύσεων στις
περιτονίες

Τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται για τη τεχνική IASTM είναι
μοναδικά σχεδιασμένα για να ανιχνεύουν πιθανές δυσλειτουργίες στα
μαλακά μόρια και ακριβή εφαρμογή δύναμης κατά τη διάρκεια της
θεραπείας. Αυτά τα εργαλεία βοηθούν τους θεραπευτές να εφαρμόζουν
διαφορετικούς χειρισμούς και να ψηλαφούν πιο εν τω βάθει δομές. Με
άλλα λόγια, επιτρέπουν μεγαλύτερο βάθος μετάδοσης μηχανικής
δύναμης σε διάφορα σημεία του σώματος όπου τα χέρια απλά δεν
μπορούν να φτάσουν (Stow, 2011).
Τα εργαλεία αυτά μπορούν να έχουν είτε κυρτό είτε κοίλο σχήμα και
είναι κατασκευασμένα από πολλά διαφορετικά υλικά,
συμπεριλαμβανομένου το ανοξείδωτο ατσάλι, το ξύλο, το πλαστικό,
κεραμικά και πέτρα. Από όλα αυτά, τα εργαλεία από ανοξείδωτο ατσάλι
είναι τα πιο δημοφιλή που χρησιμοποιούνται συχνά στην κλινική πράξη.

Ιστορία
Σε πολλές παραδοσιακές ιατρικές πράξεις παγκοσμίως, υπάρχουν
διάφορες μορφές χειρισμών με τη βοήθεια οργάνων που μοιάζουν πολύ
με τις τεχνικές της IASTM. Αυτές οι πρακτικές υπάρχουν εδώ και
αιώνες. Ως εκ τούτου, υπάρχουν αρκετές ιστορίες σχετικά με το πού
ξεκίνησε η IASTM Technique. Οι ρίζες της μπορούν να εντοπιστούν
στην αρχαία Αίγυπτο, την Κίνα, την Ινδία καθώς και την Ελλάδα.
Ωστόσο, η πιο ευρέως αποδεκτή προέλευση της τεχνικής IASTM είναι το
Gua Sha, μια μορφή Παραδοσιακής Κινεζικής Ιατρικής στην οποία το
δέρμα ξύνεται με όργανα για να δημιουργήσει ελαφρύ μώλωπες.

Αυτή η τεχνική εξακολουθεί να χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα σε μεγάλο
βαθμό στην Ασία (Cheatham et 2016).
Στο δυτικό ιατρικό μοντέλο, η τεχνική IASTM επανεισήχθη στα τέλη του
περασμένου αιώνα, ιδιαίτερα κατά τη δεκαετία του 1990. Στη συνέχεια, η
διαδικασία αυξήθηκε γρήγορα σε δημοτικότητα και εξελίχθηκε σε
τεχνικές που ταιριάζουν με τον τρόπο που σκέφτονται και εργάζονται οι
επαγγελματίες υγείας. Σήμερα η IASTM έχει τις δικές του ενδείξεις και
αντενδείξεις και οι επαγγελματίες υγείας που ασκούν αυτή τη τεχνική
μπορούν να βρεθούν σε κλινικές, φυσικοθεραπευτήρια γυμναστήρια
καθώς και σε αθλητικές ομάδες (Baker et al., 2013).

Αρχές
Γενικά, η τεχνική IASTM έχει παρόμοιες αρχές και συλλογισμούς με τις
κοινές πρακτικές κινητοποίησης μαλακών μορίων. Βλέπει τον άνθρωπο
με ολιστικό τρόπο και πιστεύει ότι το σώμα έχει τους δικούς του τρόπους
να αυτοθεραπεύεται και να αυτορυθμίζεται. Ο σκοπός αυτής της
θεραπείας είναι να δημιουργήσει ένα ιδανικό περιβάλλον για τους
μηχανισμούς αυτοσυντήρησης του σώματος, είτε αλλάζοντας τις
φυσιολογικές ανταποκρίσεις σε τραυματισμό είτε ενθαρρύνοντας τη
φυσιολογική λειτουργία του μυοσκελετικού συστήματος. Η προσέγγιση
αυτή περιλαμβάνει την αξιολόγηση πιθανών αλλαγών ή δυσλειτουργιών
στους ιστούς και την εφαρμογή ειδικά κατευθυνόμενων τεχνικών για την
ενθάρρυνση της ομαλής αποκατάστασης των δυσλειτουργιών των
μαλακών μορίων.
Θεωρητικά, η IASTM βασίζεται στις τεχνικές εγκάρσιας μάλαξης, deep
friction (βαθιάς τριβής), όπως προτείνεται από τους Cyriax και Russell
(1980). Οι ερευνητές αυτοί εισήγαγαν μια τεχνική μάλαξης με εν τω
βάθει τριβή, η οποία πρέπει να εφαρμόζεται εγκάρσια της κατεύθυνσης
του συγκεκριμένου ιστού που εμπλέκεται, για να φτάσει στις δομές των
μαλακών μορίων του τένοντα, των συνδέσμων και των μυών. Υπέθεσαν
ότι η εφαρμογή αυτής της τεχνικής θα μπορούσε να έχει θεραπευτικά
αποτελέσματα εντός του προσβεβλημένου ιστού και να βοηθήσει στη
διατήρηση της κινητικότητας, αποτρέποντας τις συμφύσεις του ουλώδη
ιστού προκαλώντας τοπική υπεραιμία (Chamberlain, 1982).
Η IASTM τηρεί το ίδιο το σκεπτικό με τη παραδοσιακή μάλαξη
εγκάρσιας τριβής, αλλά η διαφορά είναι ότι εκτελείται με ειδικά
σχεδιασμένα εργαλεία. Έχουν γίνει υποθέσεις ότι η χρήση των εργαλείων

παρέχει στον θεραπευτή ένα μηχανικό πλεονέκτημα, το οποίο επιτρέπει
βαθύτερη κινητοποίηση, ταχύ εντοπισμό και πιο αποτελεσματική
θεραπεία (Baker et 2013). Βοηθά επίσης στην εφαρμογή χειρισμών κατά
μήκος της πορείας των μυϊκών ινών και στην ελαχιστοποίηση της
επιβαλλόμενης δύναμης στα χέρια του θεραπευτή (Laudner et al., 2014).
Ένα άλλο πλεονέκτημα της τεχνικής IASTM είναι ότι τόσο ο
θεραπευτής όσο και ο ασθενής αντιλαμβάνονται μια αυξημένη αίσθηση
δόνησης, η οποία θεωρείτε ότι είναι ένδειξη αλλοίωσης στις ιδιότητες
των ιστών. Αυτή η αυξημένη αντίληψη των κραδασμών διευκολύνει το
έργο του θεραπευτή να αξιολογήσει τις δομικές και λειτουργικές αλλαγές
στους ιστούς. Ταυτόχρονα, αυξάνει τη συνειδητοποίηση ​​του ασθενούς
στη μειωμένη και αλλοιωμένη αίσθηση εντός των προσβεβλημένων
ιστών (Lee et al., 2014; Cheatham et al., 2016).

Ενδείξεις και αντενδείξεις των τεχνικών κινητοποίησης μαλακών μορίων με ειδικό εξοπλισμό

Πιθανές ενδείξεις:

 Έσω και έξω επικονδυλίτιδα αγκώνα
 Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα
 Οσφυαλγία & Αυχεναλγία
 Πελματιαία απονευρωσίτιδα
 Τενοντοπάθεια στροφικού πετάλου
 Διαταραχές της επιγονατίδας
 Τενοντοελυτρίτιδα de Quervain
 Μετεγχειρητικές και τραυματικές ουλές
 Μυοπεριτονιακός πόνος και trigger points
 Μυϊκός σπασμός
 Χρόνια & οξέα διαστρέμματα
 Θυλακίτιδα σε υποξύ/χρόνιο στάδιο
 RSD (αντανακλαστική συμπαθητική δυστροφία)
 Σύνδρομο λαγονοκνημιαίας ταινίας
 Μειωμένο ROM λόγω συμφύσεων
 Τενοντοπάθεια Αχιλλείου

Αντενδείξεις και σχετικές αντενδείξεις:

Αντενδείξεις

 Ανοιχτές πληγές / ράμματα
 Μη ελεγχόμενη υπέρταση
 Θρομβοφλεβίτιδα
 Οστεοποιός μυοσίτιδα
 Κατάγματα ασταθή (μη πορωμένα)
 Δερματικά μεταδιδόμενα ή μολυσματικά νοσήματα
 Δυσφορία ασθενούς στους χειρισμούς (αδύνατο να τους ανεχθεί)
 Αιμάτωμα
 Οστεομυελίτιδα

Σχετικές Αντενδείξεις

 Οξείες φλεγμονώδεις καταστάσεις
 Ρευματοειδής αρθρίτιδα
 Αντιπηκτικά φάρμακα
 Καρκίνος
 Δυσλειτουργία των νεφρών
 Κιρσώδης φλέβες
 Ουλές από εγκαύματα
 Διαβήτης
 Εγκυμοσύνη
Stow (2011); Hammer (2008)

  Μηχανισμός δράσης

Η τεχνική IASTM έχει πολυάριθμες δράσεις στα συστήματα του
οργανισμού. Διασπά τον ουλώδη ιστό και τις συμφύσεις του, αυξάνει τον
πολλαπλασιασμό των ινοβλαστών και απελευθερώνει περιορισμούς της
περιτονίας, διευκολύνοντας έτσι τη σύνθεση κολλαγόνου, την
επαναρρόφηση της ακατάλληλης ίνωσης και την ωρίμανση του ιστού.

Ωστόσο, ο μηχανισμός δράσης πίσω από αυτές τις επιδράσεις δεν είναι
ακόμη πλήρως κατανοητός. Πολλές θεωρίες υπάρχουν μέχρι στιγμής,
αλλά τα στοιχεία που υποστηρίζουν αυτές τις υποθέσεις εξακολουθούν
να είναι περιορισμένα. Σε αυτό το κεφάλαιο αναφέρονται μερικές από τις
σημαντικές θεωρίες που έχουν αναπτυχθεί μέχρι τώρα.

 Αναδιαμόρφωση ουλώδη ιστού και συμφύσεων
Σε ασθενείς με τραυματισμούς μαλακών μορίων, σχηματίζεται ουλώδης
ιστός και συμφύσεις όταν το σώμα ολοκληρώσει τη διαδικασία
αυτοθεραπείας. Τότε, το εύρος κίνησης της τραυματισμένης περιοχής
μειώνεται και η κίνηση των μυών και των άλλων γύρω ιστών
αναστέλλεται. Για το λόγο αυτό, είναι κρίσιμης σημασίας για τους
θεραπευτές να ξεκινήσουν εκ νέου τη διαδικασία επούλωσης του
οργανισμού, έτσι ώστε να μπορέσει να γίνει αναδιαμόρφωση των δομών
που έχουν προσβληθεί (Hammer, 2004).
Η τεχνική αυτή θεωρείται ότι εισάγει ένα εντοπισμένο μικροτραύμα στις
προσβεβλημένες δομές των ιστών, το οποίο προκαλεί τριχοειδική και
μικροαγγειακή αιμορραγία, διεγείροντας τη φλεγμονώδη διαδικασία του
οργανισμού. Αυτό, με τη σειρά του, προκαλεί επανεκκίνηση της φυσικής
διαδικασίας επιδιόρθωσης και αναγέννησης των ιστών, ξεκινώντας την
επαναρρόφηση της υπερβολικής ίνωσης των ιστών και διευκολύνοντας
την αυτοθεραπεία του οργανισμού (Melham et al., 1998). Σαν
αποτέλεσμα, η ποσότητα αίματος, θρεπτικών ουσιών και ινοβλαστών
στην πληγείσα περιοχή ενισχύεται και διευκολύνεται η αναδιαμόρφωση
των τραυματισμένων δομών. Αυτό τελικά οδηγεί σε διάσπαση των
συμφύσεων και του ουλώδη ιστού, επιτρέποντας τη βέλτιστη
αποκατάσταση των μαλακών μορίων στην πληγείσα περιοχή (Hammer,
2008; Laudner et al., 2014).

 Αυξημένη προσέλευση/αναγέννηση ινοβλαστών

Οι ινοβλάστες αποτελούν σημαντικά κύτταρά για τον συνδετικό ιστό, οι
οποίοι είναι υπεύθυνοι για την παραγωγή της εξωκυττάριας ουσίας
(ECM) και του κολλαγόνου. Το ECM είναι το μέρος όπου γίνονται
σχεδόν όλες οι διαδικασίες επιδιόρθωσης και αναγέννησης των μαλακών
μορίων. Οι ινοβλάστες συνθέτουν το ECM και χρησιμεύουν ως
μηχανομετατροπείς (Chiquet et al. 2003). Αυτό σημαίνει ότι οι
ινοβλάστες όχι μόνο μπορούν να ανιχνεύσουν τη βιολογική καταπόνηση

(παραμόρφωση), αλλά και να δημιουργήσουν κατάλληλες απαντήσεις σε
μηχανικά ερεθίσματα.
Η τεχνική IASTM έχει αποδειχθεί ότι αυξάνει την αναγέννηση και
δημιουργία των ινοβλαστών και προωθεί την επιδιόρθωση του
κολλαγόνου. Οι Gehlsen et al. (1999) ανέφεραν ότι σε αρουραίους με
τενοντίτιδα που προκαλείται από ένζυμα, η εφαρμογή της IASTM
Technique βελτίωσε σημαντικά τη διαδικασία επούλωσης. Επισήμαναν
ότι ο ρυθμός πολλαπλασιασμού των ινοβλαστών συσχετίζεται με τη
μεγάλη πίεση που ασκείται από τα εργαλεία. Σε μια άλλη μελέτη σε έναν
αρουραίου, οι Davidson et al. (1997) κατέληξαν επίσης στο συμπέρασμα
ότι οι τεχνικές κινητοποίησης μαλακών μορίων μπορεί να προάγουν την
επούλωση των τραυματισμένων ιστών αυξάνοντας τη προσέλευση
ινοβλαστών. Ομοίως, παρατήρησαν επίσης αυξημένη παραγωγή
ινοβλαστών σε τενοντίτιδα. Εν κατακλείδι, μπορεί να θεωρηθεί ότι οι
χειρισμοί της τεχνικής IASTM μπορεί να οδηγήσουν σε αποκατάσταση
και διατήρηση των μαλακών μορίων επηρεάζοντας τη προσέλευση
ινοβλαστών.

 Απελευθέρωση της Περιτονίας και των Περιορισμών της

Η περιτονία είναι ένα αδιάλειπτο δίκτυο λευκού ινώδους ιστού που
εκτείνεται σε ολόκληρο το σώμα ακριβώς κάτω από το δέρμα.
Περιορίζεται και χάνει την ευλυγισία της εάν της ασκηθεί πίεση ή
επέλθει κάποιος τραυματισμός. Όταν παρουσιαστεί βράχυνση στην
περιτονία, θα μειωθεί η κινητικότητά της με αποτέλεσμα να αλλοιωθούν
τα κινητικά πρότυπα και τα πατέντα κίνησης στους μύες και πόνο σε
απομακρυσμένες ευαίσθητες περιοχές του σώματος, π.χ. αιμοφόρα
αγγεία και νεύρα (Findley et al., 2012).
Η τεχνικές IASTM θεωρείται ότι αποκαθιστούν την ισορροπία, την
κίνηση και τη λειτουργία αλλάζοντας τις μηχανικές ιδιότητες της
περιτονίας, όπως η πυκνότητα, ο τόνος και η διάταξη. Έχουν υπάρξει
διάφορες υποθέσεις ότι μόλις απελευθερωθούν οι περιορισμοί της
περιτονίας μέσω της κατάλληλης εφαρμογής των τεχνικών IASTM, η
πίεση στα αγγεία μειώνεται από τις απομακρυσμένες ερεθισμένες
περιοχές και η κυκλοφορία του αίματος επιστρέφει στο φυσιολογικό της
εύρος (DeLuccio, 2006). Αν και τα επιστημονικά στοιχεία για την
υποστήριξη αυτής της υπόθεσης είναι ακόμα περιορισμένα, ορισμένες
μελέτες έχουν αναφέρει ψηλαφητή απελευθέρωση ιστού μετά την

εφαρμογή κινητοποίησης μαλακών μορίων σε περιοχές που η περιτονία
είναι πυκνή (Juhan, 1987, Ward, 1993, Stecco, 2004). Αυτές οι
ψηλαφητές αισθήσεις απελευθέρωσης του ιστού έχουν αποδοθεί στη
διάσπαση των σταυρωτών δεσμών της περιτονίας, μια μετάβαση από μια
παχύρευστη κατάσταση της περιτονίας σε μια λιγότερο της εξωκυττάριας
της ουσίας.

 Ομαλοποίηση της δυσλειτουργίας της περιτονίας και της κίνησης

Η δυσλειτουργία του συνδετικού ιστού εμφανίζεται λόγω εσωτερικού ή
εξωτερικού τραύματος. Ο O'Connell (2003) πρότεινε ότι αυτή η
δυσλειτουργία θα μπορούσε να ομαλοποιηθεί με την εφαρμογή τεχνικών
μυοπεριτονιακής απελευθέρωσης. Αυτές οι τεχνικές περιλαμβάνουν την
εφαρμογή δυνάμεων συμπίεσης στους τραυματισμένους ιστούς. Υπέθεσε
ότι μόλις ασκηθεί δύναμη στον περιορισμό, η περιτονία ανταποκρίνεται
άμεσα μέσω των ινών κολλαγόνου, δημιουργώντας πιθανές
μικροηλεκτρικές αλλαγές. Ως αποτέλεσμα, οι περιορισμοί της περιτονίας
μειώνονται και η κίνηση συνεχίζεται. Επειδή η τεχνικές αυτές μπορούν
να εφαρμοστούν σε περιοχές με πυκνή περιτονία χρησιμοποιώντας
δυνάμεις συμπίεσης, είναι εύλογο να πούμε ότι μπορούν να
αποκαταστήσουν την κίνηση στην πληγείσα περιοχή και να
απελευθερώσουν τη περιτονία.

 Νευροφυσιολογικές Επιδράσεις

Η τεχνικές IASTM πιστεύεται ότι έχουν κάποιες νευροφυσιολογικές
επιδράσεις, καθώς έχουν υπάρξει αναφορές για άμεση και παρατεταμένη
ανταπόκριση της περιτονίας μετά τη θεραπεία. Πολλές θεωρίες έχουν
προταθεί για να εξηγήσουν αυτά τα αποτελέσματα. Ωστόσο, υπάρχουν
πολύ λίγα επιστημονικά στοιχεία που υποστηρίζουν αυτές τις υποθέσεις.
 Διέγερση των υποδοχέων Golgi
Μία από τις πιο συζητημένες θεωρίες είναι ότι η κινητοποίηση των
μαλακών μορίων μπορεί να διεγείρει τους αισθητικούς υποδοχείς Golgi
εντός των ινών της περιτονίας (Cottingham, 1985). Έχει βρεθεί ότι κατά
την αργή διάταση των μυοπεριτονιακών ιστών, οι υποδοχείς
ανταποκρίνονται μειώνοντας τον ρυθμό πυροδότησης συγκεκριμένων
άλφα κινητικών νευρώνων, γεγονός που τελικά οδηγεί σε αλλαγές στον
τόνο των προσβεβλημένων ιστών. Αν και έχει συζητηθεί έντονα εάν οι

υποδοχείς Golgi θα μπορούσαν να ενεργοποιηθούν με παθητική διάταση,
ο Schleip (2003a) πρότεινε ότι η κινητοποίηση των εν τω βάθει ιστων θα
μπορούσε πράγματι να επηρεάσει αυτούς τους υποδοχείς, καθώς το 90%
βρίσκονται έξω από τον τένοντα. Επειδή με τις τεχνικές IASTM γίνεται
εν τω βάθει θεραπεία, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ενεργοποιήσει τους
υποδοχείς Golgi.

 Ενεργοποίηση Μηχανοϋποδοχέων

Μια άλλη σημαντική θεωρία που έχει χρησιμοποιηθεί για να εξηγήσει
τον νευροφυσιολογικό μηχανισμό της IASTM είναι η πλαστικότητα της
περιτονίας, η οποία ειπώθηκε από τον Schleip (2003a, 2003b). Η
περιτονία είναι πυκνοκατοικημένη από μηχανοϋποδοχείς και αισθητικούς
υποδοχείς που ανταποκρίνονται σε μηχανικά ερεθίσματα. Ο Schleip
πρότεινε ότι οι μηχανοϋποδοχείς αυτοί μπορεί να ανταποκριθούν σε
αργές μυοπεριτονιακές τεχνικές και να πυροδοτήσουν αλλαγές στο
συμπαθητικό σύστημα και τοπική αγγειοδιαστολή. Υπέθεσε ότι η
διέγερση αυτών των μηχανοϋποδοχέων έχει ως αποτέλεσμα τη μετάδοση
διαφοροποιημένων ιδιοδεκτικών σημάτων στο κεντρικό νευρικό
σύστημα (ΚΝΣ). Όταν αυτές οι εισροές μεταδίδονται στον εγκέφαλο, το
ΚΝΣ αναποκρίνεται κάνοντας επανεκκίνηση στους Γ κινητικούς
νευρώνες, η οποία οδηγεί σε αλλαγές στη ρύθμιση του μυϊκού τόνου.
Αυτό έχει τελικά ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση του
μυοπεριτονιακού πόνου και των περιορισμών της περιτονίας.

 Ερευνητικά Αποτελέσματα

Τα ερευνητικά στοιχεία που υποστηρίζουν την ασφάλεια και την
αποτελεσματικότητα του IASTM είναι ακόμη περιορισμένα.
Ωστόσο, την τελευταία δεκαετία, ορισμένες μελέτες έχουν αναφέρει
θεραπευτικά οφέλη της τεχνικής που περιλαμβάνουν βελτιώσεις στη
διαδικασία επούλωσης, το εύρος κίνησης, το μήκος, τη φυσιολογική
λειτουργία και την αντίληψη του πόνου.

Προτεινόμενη αρθρογραφεία:
 Black, D. W. (2010). Treatment of knee arthrofibrosis and
quadriceps insufficiency after patellar tendon repair: a case report
including use of the graston technique. Int J Ther Massage
Bodywork, 3(2), 14‐21.

 Braun, M., Schwickert, M., Nielsen, A., Brunnhuber, S., Dobos,
G., Musial, F., Michalsen, A. (2011). Effectiveness of traditional
Chinese "gua sha" therapy in patients with chronic neck pain: a
randomized controlled trial. Pain Med, 12(3), 362‐369. doi:
10.1111/j.1526‐4637.2011.01053.x
 Hammer, W. I., & Pfefer, M. T. (2005). Treatment of a case of
subacute lumbar compartment syndrome using the Graston
technique. J Manipulative Physiol Ther, 28(3), 199‐204. doi:
S0161475405000540 [pii]
 Howitt, S., Wong, J., & Zabukovec, S. (2006). The conservative
treatment of Trigger thumb using Graston Techniques and Active
Release Techniques. J Can Chiropr Assoc, 50(4), 249‐254.
 Loghmani, M. T., & Warden, S. J. (2009). Instrument‐assisted
cross‐fiber massage accelerates knee ligament healing. J Orthop
Sports Phys Ther, 39(7), 506‐514. doi: 2308 [pii]
 • Looney, B., Srokose, T., Fernández‐de‐las‐Peñas, C., &
Cleland, J. A. (2011). Graston instrument soft tissue mobilization
and home stretching for the management of plantar heel pain: a
case series. J Manipulative Physiol Ther, 34(2), 138‐ 142. doi:
S0161‐4754(10)00334‐9 [pii]
 Slaven, E., & J, M. (2011). Management of chronic ankle pain
using joint mobilization and ASTYM treatment: a case report. J
Man Manip Ther, 19(2), 108‐112.
 Instrument Assisted Soft-Tissue Mobilization: A Commentary on
Clinical Practice Guidelines for Rehabilitation Professionals
August 2019International Journal of Sports Physical Therapy
DOI:10.26603/ijspt20190670 Project: Instrument Assisted Soft
Tissue Mobilization (IASTM / ISTM)
 Jooyoung Kim1, Dong Jun Sung2, Joohyung Lee1,* Therapeutic
effectiveness of instrument-assisted soft tissue mobilization for soft
tissue injury: mechanisms and practical application,, Journal of
Exercise Rehabilitation 2017; 13(1): 12-22. Published online:
February 28, 2017 DOI: https://doi.org/10.12965/jer.1732824.412