Στο σταυροδρόμι μεταξύ σώματος, ψυχής και φύσης, η ορειβασία αναδεικνύεται όχι απλώς ως σπορ, αλλά ως βαθιά θεραπευτική εμπειρία.
Η συνέντευξη που ακολουθεί είναι μια προσωπική αφήγηση ενδυνάμωσης, εσωτερικής μεταμόρφωσης και ισορροπίας ζωής μέσα από τα μονοπάτια των βουνών.
Η Μερσίνα Ζάμπα, μια γυναίκα της διπλανής πόρτας, που εργάζεται καθημερινά επι 20 συναπτά έτη στον αστικό ιστό ως δεντροκόμος-δεντροκηπουρός στον Δήμο Αθηνάιων, αλλά βρίσκει την αληθινή της ανάσα στις κορυφές, μιλά με αυθεντικότητα για το πώς η επαφή με τη φύση και η σωματική δοκιμασία, μετατρέπονται σε εργαλεία αυτογνωσίας, ψυχικής υγείας και προσωπικής εξέλιξης.
Η πορεία της φωτίζει τη σημασία της φυσικής δραστηριότητας ως θεραπευτικού μέσου και την αξία της επιμονής, της αυτοφροντίδας και της γυναικείας ενδυνάμωσης, ανεξαρτήτως ηλικίας. Μια μαρτυρία που υπενθυμίζει πως κάθε κορυφή – κυριολεκτική ή μεταφορική – κατακτάται βήμα το βήμα, με πίστη, συνέπεια και σεβασμό στον εαυτό μας.
Γράφει η Λίτσα Χατζηβασιλείου – Αρθρογράφος
Η ορειβασία ως εμπειρία ζωής
- Πότε και πώς ξεκίνησε η σχέση σας με την ορειβασία;
Ξεκίνησε σαν τρόπος διαφυγής από την καθημερινότητα και τον θόρυβο της πόλης. Για λίγες ώρες δραπέτευα από τους προβληματισμούς και τις υποχρεώσεις. Αφουγκραζόμουν την φύση και ηρεμούσα, καθάριζε το μυαλό μου , απλοποιούσα τον τρόπο σκέψης μου και πολλές φορές, κατά ένα μαγικό τρόπο, έβρισκα και λύσεις σε αυτά που με προβλημάτιζαν. Οι πολλές πεζοπορίες μου έδωσαν δύναμη σωματική και αυτοπεποίθηση. Όσο πιο εύκολα βάδιζα στα ανηφορικά μονοπάτια, τόσο πιο ευέλικτη γινόμουν στα βράχια της αναρρίχησης, τόσο πιο εύκολα και πιο ευέλικτα πέρναγα τους σκοπέλους της ζωής.
- Τι σας προσφέρει η ορειβασία σωματικά αλλά και ψυχολογικά;
Βελτίωση φυσικής κατάστασης, δύναμη και μυϊκή ενδυνάμωση, ενίσχυση του ανοσοποιητικού, ψυχολογικά οφέλη, μείωση άγχους και στρες, χαλάρωση και αποφόρτιση, αίσθηση ελευθερίας και ηρεμίας, αυτοπεποίθηση και αυτογνωσία, πνευματική διαύγεια, διαχείριση φόβου και δυσκολιών.
- Πώς περιγράφετε την αίσθηση όταν φτάνετε σε μια κορυφή; Είναι λύτρωση, ευφορία ή κάτι πιο υπαρξιακό;
Η αίσθηση όταν φτάνω στην κορυφή ενός βουνού δύσκολα χωράει σε λέξεις είναι ένα κράμα σωματικής εξάντλησης, ψυχικής ανάτασης και υπαρξιακής αποκάλυψης.
Μπορεί να είναι λύτρωση, γιατί ξεπέρασα τα όριά μου. Ο πόνος στα πόδια, το λαχάνιασμα, η αμφιβολία που πέρασε από το μυαλό μου στη διαδρομή, όλα αυτά σβήνουν με το που πατήσω το τελευταίο βράχο.
Είναι σίγουρα και ευφορία. Η αδρεναλίνη, η θέα που ανοίγεται μπροστά μου, η αίσθηση ότι ο κόσμος είναι ξαφνικά απλός και καθαρός, όλα αυτά μου δίνουν ένα είδος φυσικής ευτυχίας, σχεδόν παιδικής.
Αλλά υπάρχει και κάτι πιο υπαρξιακό: στην κορυφή νιώθω πόσο μικρή είμαι και ταυτόχρονα πόσο ικανή. Σαν να μου ψιθυρίζει το βουνό: “Είσαι περαστική , αλλά όχι ασήμαντη.” Είναι μια στιγμή διαύγειας, όπου νιώθω πλήρως παρούσα, χωρίς παρελθόν ή μέλλον μόνο εγώ, η ανάσα μου, και ο ουρανός.
Αισθάνομαι θρίαμβο, κάθαρση. Μα πάνω απ’ όλα, είναι μια σιωπηλή συμφωνία με τον εαυτό μου: “Μπορώ.”
- Υπάρχει κάποια κορυφή που θυμάστε πιο έντονα;
Κάθε κορυφή είναι μοναδική και τις θυμάμαι όλες καμία δεν ξεχνάω, όμως πιο έντονα θυμάμαι αυτές που με δυσκόλεψαν να φτάσω είτε από το υψόμετρο, είτε από τον βαθμό δυσκολίας, τον άσχημο καιρό, όπως βροχή, χαλάζι, χιονόπτωση, δυνατός αέρας, βράχια, αναρρίχηση σκραμπλ.
Όλα αυτά όμως τις έκαναν να είναι και ξεχωριστές.
Θυμάμαι έντονα τον Μύτικα του Ολύμπου, το Αραράτ, το Έβερεστ base camb, και την Γκιώνα.
- Πώς προετοιμάζεστε σωματικά και ψυχικά πριν από κάθε ανάβαση; Υπάρχει κάποιο τελετουργικό;
Η σωματική προετοιμασία για αντοχή, απαιτεί καρδιοαναπνευστική και καλή φυσική κατάσταση, πολλές ώρες στο γυμναστήριο και πεζοπορίες σε βουνά με υψομετρική προσομοίωση αν είναι δυνατόν.
Η ψυχική προετοιμασία, απαιτεί αποδοχή της ταπεινότητας, σεβασμό στο βουνό , πειθαρχία, διαλογισμό και εσωτερική σιωπή.
Σε κάθε ανάβαση είμαι προετοιμασμένη ψυχή τε και σώματι και για τα απρόβλεπτα: κακοκαιρία, ασθένειες, κόπωση, τραυματισμό.
Πηγή : https://iatro.gr/
