Γράφει ο Ιωάννης Παναγιωτόπουλος - Φυσικοθεραπευτής -
Με τον όρο διάστρεμμα, αναφερόμαστε στη στιγμιαία-βίαιη απομάκρυνση αρθρικών επιφανειών, που έχει ως αποτέλεσμα τη ρήξη στα μαλακά μόρια όπως συνδέσμους, τένοντες ή αρθρικούς θύλακες. Το διάστρεμμα της ποδοκνημικής άρθρωσης, είναι ο συχνότερος τραυματισμός στους αθλητές μπάσκετ,σε ποσοστό μάλιστα 17% περίπου.
Για να σχηματιστεί η ποδοκνημική άρθρωση, συμμετέχει η κάτω αρθρική επιφάνεια της κνήμης και ο αστράγαλος. Η εν λόγω άρθρωση σταθεροποιείται κυρίως από τους έσω και έξω πλάγιους συνδέσμους. Συνήθως, οι συνδεσμικές κακώσεις στους αθλητές μπάσκετ προκαλούνται στον έξω πλάγιο σύνδεσμο, αφού είναι ο λιγότερο ισχυρός, και διότι ο συχνότερος μηχανισμός κάκωσης, είναι η απότομη ανάσπαση έσω χείλους της ποδοκνημικής (υπτιασμός).
Ανάλογα με τη σοβαρότητα του τραυματισμού, ταξινομούμε τα διαστρέμματα σε πρώτου, δευτέρου, και τρίτου βαθμού. Ο θεράπων ιατρός θα κάνει την ακριβή διάγνωση, και θα δώσει τις σχετικές οδηγίες. Τα πρώτα δύο, που έχουμε μερική ρήξη συνδεσμικών ινών, αντιμετωπίζονται συντηρητικά, ενώ η αποχή του αθλητή από τις αθλητικές του δραστηριότητες (activerest), κυμαίνεται από 1-3 εβδομάδες. Στα τρίτου βαθμού διαστρέμματα που έχουμε τέλεια συνδεσμική ρήξη, απαιτείται συνήθως χειρουργική επέμβαση, με τον αθλητή να μένει εκτός αγώνων για μήνες.
Αμέσως μετά τον τραυματισμό του αθλητή, ο φυσικοθεραπευτής θα ακολουθήσει τους γενικούς κανόνες Κ.Α.Π.Α (Κρυοθεραπεία Ανάρροπη θέση Περίδεση Ανάπαυση) R.I.C.E (Rest, Ice,Compression,Elevetion) για το οξύ στάδιο τις πρώτες 48ώρες. Με αυτό τον τρόπο πετυχαίνουμε μείωση των εκδηλώσεων της φλεγμονής που έχει ξεκινήσει ο οργανισμός για την επούλωση (οίδημα, ερυθρότητα, πόνος, τοπική αύξηση θερμοκρασίας) και θωρακίζουμε την περιοχή από περαιτέρω τραυματισμούς.
Κατά το υποξύ στάδιο (ινοβλαστική φάση), εξελίσσεται ο νέος ιστός. Σε αυτή τη φάση ο φυσικοθεραπευτής ενδεικτικά έχει τη δυνατότητα να εφαρμόσει: Εναλλαγή κρύου-ζεστού-κρύου με δινόλουτρο, κινησιοθεραπεία, θεραπευτική άσκηση, αναλγητικά ρεύματα (TENS), ρεύματα μυϊκού ερεθισμού για ενδυνάμωση, υπέρηχο (3MHz), Laser, ήπια μάλαξη για τη μείωση του μυϊκού σπασμού, και παροχετευτικά για τη μείωση του οιδήματος.Επίσης, δίνουμε ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας εύκολου επιπέδου (π.χ. σε δίσκο ισορροπίας ή bosuball), διατατικές ασκήσεις σε συνδυασμό με κρυοθεραπεία, ενώ εφαρμόζουμεπερίδεση της ποδοκνημικής άρθρωσης(tape/kinesiotape).
Στο χρόνιο στάδιο (φάση ανάπλασης), επιχειρούμε να βελτιώσουμε το νέο κολλαγόνο ιστό κατά το μέγιστο δυνατό, για τη λειτουργική αποκατάσταση του αθλητή και την ασφαλή επιστροφή του στο παρκέ. Η θεραπευτική προσέγγιση είναι περίπου όμοια με την υποξεία φάση, με τη διαφορά ότι οι θεραπευτικές ασκήσεις που προσομοιάζουν το άθλημα, είναι πιο προχωρημένου επιπέδου, τόσο σε θέμα ενδυνάμωσης όσο και σε θέμα ιδιοδεκτικότητας.
